लवकर / लौकर
ल आणि व चा पाठोपाठ उच्चार करताना तो "लौ" असा ऐकायला येतो; याला श्रुती होणे असे म्हणतात. पण लिहिताना 'लवकर' असेच लिहावे.
याचप्रमाणे - अवघड (औघड ) , कवटाळणे (कौटाळणे), घवघवीत (घौघवीत), लवचीक (लौचीक), चवदार (चौदार), वगैरे
टीप: कंसात लिहिलेला त्या शब्दाचा उच्चार आहे.
अशा प्रकारे उच्चारण आणि लिखाण यातला भेद लक्षात घ्यावा.
- नेहा लिमये
(संदर्भ: मराठी लेखन कोश- अरुण फडके)
No comments:
Post a Comment