तू

तू

ही पहाट जेव्हा धुक्यात लय सावरते
मी रातराणीच्या गंधात तुला पांघरते

तो रावा बोलतो डौलात सोन सकाळी
स्पंदने तुझी ऐकते पारिजात ओंजळी

ही दुपार सरता सावल्या दाराशी येती
सय तुझी दाटता पाने उगा सळसळती

ती सांज उरी घेऊन कातरतो पुरीया
मी लावते दिवा संपवून तुझा जोगिया

मग येते रात्र ती उधळण्या नक्षत्र चांदण्या
अखेर भेटण्या तुला मी मिटून घेते पापण्या

-नेहा लिमये